Hissiz...

Ben cesaretsiz bir insanmışım. Kendimi bi'şey sanırdım da alakası yok,çok basit birine dönüştüm.
Neydi beni bu duruma sokan *bilmiyorum...*

Hayatımdaki her şey evet her şeyden vazgeçebilmek de cesaret aslında. Kendini tek bir adama bırakmak...  Yok yok. Bu APTALLIK, ACINASI KİŞİLİĞE SAHİP OLMAK. Evet aynen bu. Her ilişki fedakarlık ister,ama sen kendini değil onun istediği bir seni yaşıyorsan fedakarlıktan öte bir şeydir bu. Kendinden başkası için vazgeçmek,yaşadıklarını senin yaşamadığın anlamına gelir.
Evet değişen de sensin ama sen %100 olumlu mu bakıyorsun bu duruma,yoksa ilişkin için mi onun istediği birisin? Bu soru önemli.

Ben memnun olmayışımı mutlu anlarımla örttüm.

Az önce o örtüyü kaldırdım ve ölçtüm... Hissizim. Hissizleştim. Ne kötü ne iyi bir şeyler göremiyorum. Ne beni kolumdan tutup götürdüğü gün olan sinirimi, ne eski sevgilisini çağırıp onunla görüştüğü gün beni hayal kırıklığına uğrattığı günkü halimi, ne ona sarıldığımda her şeyi geride bırakıp ömrümü öylece geçirebileceğimi düşündüğüm anları hissedemiyorum.

Ne demiş Cemal Süreya... Daha nen olayım isterdin,onursunuzum senin!
Bende onursuz oldum. Sen daha ne istersin?

Bittik mi?

*Bilmiyorum...*